چه دیر دارم میفهمم
پادشاهم چو به دست تو اسیر افتادم یعنی چی.
آزادی در عین اسارت یعنی چی.
عشق بی انتظار یعنی چی. آغوش بلا عوض یعنی چی.
دل من خانه ی توست
شانه ام ییلاقیت
گاه و بیگاه که فرسوده شدی
وز غبار شهر آلوده شدی
قدمی رنجه کن ار خواست دلت
تا به سرپنجه ی مهری ازلی
بنوازم گیسوت
دل غمدیده ی تو شاد کنم
و به آغوشی گرم
ساقه ی بی رمق از خستگی آزاد کنم
چون تر و تازه شدی
گر دلت خواست بمان
گر دلت خواست برو
لیک به خاطر بسپار
دل من خانه ی توست
شانه ام ییلاقیت.
:)
سایت دانشکده :)
چراغ هایی که میگذرند خبر از عبور دوباره ی جاده میدهند
و عکس مبهم من به شیشه ی تاریک اتوبوس
با حسرتی لخت نظاره گر چراغ هاییست که نمیگذرند
و چراغ هایی که نمیگذرند
زندانبان آرامشی در دوردست ها
...
دل من دست خودم نیست که گویم نرود
شکوه از چشم کسانیست که بی رخصت ما
دل بیکس ببرند
قیمت دل نه به این ارزانیست
نه به این آسانیست
لیک ایشان به نگاهی بخرند
قفس سینه ی من خواست که مرغ دل من
رام بماند
نپرد
با چنان چشم که ایشان دارند
همه مرغان بپرند
تو چون آبی و من ماهی
تو چون ماهی و من یک دشت تاریکی
و شاید چون سیه رو آسمانی تشنه ی ماهی
و حتی برکه ای مرده
که گر عکسی ز روی ماه تو
وی را شود مهمان
شود چون چشمه ی ماهان.
باز هم نشسته ای
در سکوت شب
باز هم هوای تو گرفته رنگ آرزو
در سکوت بی امان این شب دراز
چه صداهای روح نوازی شنیدنیست
تو جوانی و برق آرزو
در نگاه بی ریای تو دیدنیست
باز هم صدای نفس های شب بپاست
باز هم هوای سینه ی تو آکنده از دعاست
باز هم قلم به دست مینویسی
که او کجاست
تو کجا هستی ای ستاره ی امید شام تار
تو کجا هستی ای بهانه ی این قلب بیقرار
تو کجا هستی ای طراوت گلهای نو بهار
و دوباره باز هم می آید این صدا
در تمام لحظه ها
در تمامی مکان
که در این حوالیم
بنگر تا بیابیم...
(از دل سالار خان)